Sa radija dopire muzika iz šezdesetih: Rita Pavone i njena kancona Come te non c'e nessuno. Kao da jedino mala pegava Italijanka i njen zvonki glas postoje, i vuku Nepoznatog u završetak davne dekade.
Tačnije: vertikalno ga penju liftom na deveti sprat, i odvode do prozora u dnevnoj sobi. Tih godina Nepoznati ništa drugo nije ni radio nego nosa non-stop priljubljenog uz prozorsko staklo posmatrao šta se dešava na ulici, posmatrao obrise grada želeći nešto novo da otkrije. Neki detalj koji nije postojao prethodnog dana.
Napolju je bilo hladno, kraj decembra ili početak januara, a u sobi toplo. Radijatori su grejali. Lako obučen Nepoznati se kretao stanom dok je svud oko njega bio Kragujevac, sa svih strana ga okruživao poput tople majčine utrobe.
Putevima ili železnicom do šumadijskog grada bi povremeno nešto dospelo: iz susednih sela, drugih gradova, republika ili pokrajina... udaljenih država... možda i drugih kontinenata? Nekada bi to bilo egzotično voće (banane, pomorandže...), drugi put američki, engleski ili francuski film, glumci ili poznati, renomirani pevači (estradni umetnici, kako su ih tada zvali) iz prestonice... Mađioničari ili hipnotizeri...
Нема коментара:
Постави коментар